Heel vaak hoor ik, of lees ik:
Consumenten besteden steeds minder.
Maar wie zijn die consumenten eigenlijk, degene die in loondienst is, of ook de bedrijven?
Nee, de bedrijven doen het goed..., maar helaas zijn ze afhankelijk van de niet bestedende consument....
Deze bovenste twee zinnen zijn in het kort samengevat de teneur in de berichtgeving.
Wanneer ik dit hoor of lees, word ik vaak een beetje giftig.
Onlangs belde een bedrijf, of ik voor hun werknemers mijn "vrienden op de fiets" kamer ter beschikking kon stellen voor een van hun werknemers.
Nee, dat kan ik niet, daarom ben ik Bed and Breakfast geworden. Dat wilden ze uiteraard niet, en ik wilde hen ook niet verder helpen.
Ze vonden me te duur! Of ik ook even kon helpen te vertellen waar de beste "Vrienden op de fiets" kamer in de omgeving was.
Vanwege deze redenen begon ik de B&B, waarvan ik nu denk, ik heb er geen tijd meer voor. Mijn vriend steunt me wel, maar ik heb het er eigenlijk te druk voor.
-------------
ABP, mijn pensioenfonds int binnenkort 1% meer en voor het einde van 2009 nog eens 2% extra premie. In totaal 3% betaal ik volgend jaar meer en dat is precies hetzelfde bedrag dat ik dit jaar meer ontving aan salaris.
In 2003 betaalden we ook tijdelijk meer premie. Hebben die analisten dan niets geleerd, mogen wij consumenten opdraaien voor de fouten van de analisten? Bovendien inde het ABP in 2003 net zoveel premie als ze moesten uitbetalen. Is eigenlijk hetzelfde principe als de AOW. Betalen we nu weer extra voor fouten die het ABP maakt of nog gaat maken?
Ik heb, denk ik, ook onvoldoende discipline om mijn gehele werkende leven te sparen voor pensioen.
Ik dagdroom daarom nu maar even, wat als ik het wel zou hebben gedaan? Dat geld is dan van mij, voor mij. Maar ja, pensioenfondsen bestaan dankzij het gebrek aan discipline van mensen zoals ik. We hebben ze nodig.